5-6 yıl önce ailece, bir piknik sefasına çıktık. Genel olarak oldukça eğlenceli bir gündü. Benim açımdan günün keyfini bozan tek bir olay oldu. Piknikte, bir ara yeğenlerimle top oynarken, genç (30’lu yaşların başında) bir adamın, 9-10 yaşlarındaki oğlunu kıyasıya dövdüğünü gördüm. Tabii dayanamadım: “Birader; o bir çocuk! Anlatarak daha iyi eğitebilirsin!”. Tabii ki cevap gecikmedi: “Sana ne!”.

 

            Bak canım kardeşim! Anlatayım, bana ne!:

 

 1.      Döverek öğretemezsin! Bunu hepimiz biliyoruz.

 2.      Eğer öğretemeyeceğin bir yol kullanıyorsan, amacın sadece kendini tatmin etmek; hırsını dışarı vurmak mı?

 3.      O çocuğu kendini tatmin etmek için mi dünyaya getirdin?

 4.      Bir çocuğun sorumluluğunu alabilecek ve sabır gösterecek kadar büyümemişsin; ama sorsalar; “ADAMIM!” dersin. Hatta, “sana ne!” deyişinden bile ADAMMIŞSIN gibi anlaşılıyor.

 5.      SENİN BU YOLLA ANCAK PSİKOPAT VE/VEYA SOSYOPAT YAPACAĞIN ÇOCUK İLERİDE BENİM ÇOCUĞUMA ZARAR VEREBİLİR!

 

 Anladın mı şimdi; bana ne imiş?