YUSUF EREN Siirt’te, geçimini 30 yıldır tiftik battaniyesi dokuyarak sağlayan Aydın Özkan, “Mesleğimiz tamamıyla geriye gitti. Kültürel olarak bile 50 yıl geriye gittik. Bizim çocuklar üniversite mezunu, 4 yıllık lisans mezunları ama boştalar. Yani kısarak geçiniyoruz, kıt kanaat geçiniyoruz buna da yaşamak denirse" dedi. Siirt’te 30 yıldır tiftik battaniyesi dokuyan Aydın Özkan, küçük esnafın can çekiştiğini ve ayakta durmakta zorlandıklarını söyledi. Emekli olduktan sonra da çalıştığını dile getiren Özkan, şöyle konuştu: “EMEKLİ OLMASAM MÜMKÜN DEĞİL GEÇİNMEK" “Mesleğimizin ekonomik olarak bir getirisi yok artık, bu saatten sonra. Ben aynı zamanda şu anda sigorta emeklisiyim yani o olmasa mümkün değil geçinmek. Sadece el emeğine dayanan bir olay bu. Zaman içerisinde teknoloji bunu bitirecek, bunu da biliyoruz. Bu meslek 30-40 yıl önce de vardı. En fazla değişime uğradığı, hemen hemen bitmeye yüz tuttuğu bu iktidarın geldiğinden beridir. 20 yıldır bu insanlar geldiğinden beri yani küçük ölçekli birçok şey yok oldu. Bunu yönetilmemeye bağlıyoruz. Adamlar yönetemiyor. Daha önce valiler tarafından 10 bin, 20 bin parça alınıyordu onlar da eritiyordu. Değişik yerlere gönderiyordu devlet. Yani sözüm ona kurumlara, büyükelçilere yani birtakım şeylere. Bunlar geldiğinden beri kestiler. Sadece bizim değil ki yani Sivas’ta da var, birçok şehirde de var. Normal kilimler, Isparta halıları falan bunların hepsi yok oldu. Köylerde özellikle kazalarda buna dönük birtakım şeyler vardı el sanatlarıyla ilgili bunlar da bitti. “AKŞAMA KADAR ELİME GEÇEN NET PARA 30-35 LİRADIR” Siirt’in yarısından fazlası her evde iyi kötü bu tezgahlardan vardı. En yakın yerde dükkân olmasa bile evin içinde vardı. Şimdi arasanız belki 20-30 tane bulamazsınız, kalmadı. Getirisi yok yani, aşırı emek isteyen ama karşılığı olmayan bir meslek. Bir battaniyenin çıkması en az 8 saattir. 9 saat de oluyor bazen. Kazancımız ise, sabahtan akşama kadar çalışıyorum, şu anda fason çalışıyorum. Birisi tiftiği getiriyor. Her şey bana ait. Kirasını da hesaplasan veya dediğim gibi işçi de tutsan, akşama kadar elime geçen net para belki 30-35 liradır. Onun üstünde yoktur. Nasıl geçineceksin? Ben size soruyorum. Kiralar 1.200 TL En kötü yerde bile 500-600 TL yani bizim varoş buradaki mahallelerde. “SOSYAL DEVLET KÜÇÜK EL SANATLARINI YAŞATMALI” İlerde yeni bir iktidar olur, ne bileyim bu tür şeylere önem veren; mesela küçük el sanatlarını yeniden yaşatma gibi. Yani sosyal devlet olmanın kanunu da budur. Bunları ayakta tutmak zorundadır. Avrupa’da öyledir. Düşünebiliyor musun? Mesela bir kuş diline bile sahip çıkıyor. Bu el sanatlarıdır. Şeye bağlı biraz daha demokrat bir hareket gerek. Biraz daha demokratik bir sistem olacak, yönetim anlayışı olacak. Bunlar gibi düşmanca bakan sanata, sanatçıya düşmanca bakan bir hareket değil. Öyle insanlar gelse, belki daha iyi olur. Belki ayakta tutulur mesleğimiz, tam da bitmez. Türkiye’de o sosyal düşünceye sahip potansiyel var. “BUGÜN EKONOMİ, PAZAR, MARKETLER EL YAKIYOR İNSANLAR GEÇİNEMİYOR” Öyle bir umutla yaşıyoruz. Yani sadece bununla ilgili değil Türkiye’deki ekonomik yapıyla da bağlantılı. Yüzlerce, binlerce küçük ölçekli fabrikalar dahi kapatmış. Bugün ekonomi, Pazar, marketler el yakıyor insanlar geçinemiyor. Ama beyefendi kooperatifin bir marketine gitmiş ki kooperatif marketler biraz daha indirimli adam alışveriş yapıyor ve diyor ki fiyatlar uygundur. Bu durum zaten hoşuma gitmiyor. Yani topluma insanlara resmen küfrediyorlar. Halkla dalga geçiyorlar. Nerden tutsan tutarsızlık bitmiş olay. Mesleğimiz tamamıyla geriye gitti. Belki en azından kültürel olarak bile 50 yıl geriye gittik. Bizim çocuklar üniversite mezunu, 4 yıllık lisans mezunları ama boştalar. Yani kısarak geçiniyoruz kıt kanaat geçiniyoruz buna da yaşamak denirse.”