KEMAL ONUR ATALAY Aksaraylı tatlıcılar, ekonomik kriz nedeniyle tatlı tüketiminin lüks haline geldiğini söyledi. Tatlıcı Ahmet Deniz, "Vatandaş geldi, tatlı fiyatlarını sordu önce, sonra tabii pahalı buldu. Pahalı bulduktan sonra, ‘Bari’ dedi, 'bayat yok mu, dünden kalmış tatlıyı indirimli verin' dedi. Öyle bir talep bulundu bize. Vatandaş, bir önceki günün tatlısını indirimli almaya çalışıyor" dedi. Aksaray'da tatlıcılar, ekonomik kriz nedeniyle yaşadıkları sorunları ANKA Haber Ajansı’na anlattı. Tatlıcı Abdullah Aytekin, şunları söyledi: "ÜRETİM KAPASİTEMİZ DÜŞTÜ" "Uzun yıllardır bu işi yapıyorum. Geçen seneki maliyetlerimiz, bu sene en az dört kat arttı. En basitinden, geçen yıl bir şekerin fiyatı 180-200 lirayı, şu an 800-900 bandında. En basitinden, bir ayçiçeği yağı, geçen yıl 180-200 TL bandındayken şu an 650-700'lerde. Şu an bizim bu işi yapmamız, yürütmemiz gerçekten çok zor. Biz üretiyoruz ama mecburen bunu müşteriye yansıtmak zorunda kalıyoruz. Onun için şu an biz çok zor durumdayız. Ülkenin durumu, tatlı imalathanesi olaraktan tatlıların yükselmesi, maliyetin yükselmesi; şu an çok iyi bir durumda değiliz yani. Üretim kapasitemiz düştü. Geçen sene 100 tepsi satıyorsam baklavadan, halka tatlısından, tulumba tatlısından, şu an yarısına düşmüş durumda. Maliyet yükselince bu sefer vatandaş 1 kilo, 2 kilo alacağına yarım kilo, 250 gram alıyor. Onlar da alamıyor eskisi gibi, vatandaşın alım gücü düştü." "TEPSİ MALİYETİ 2 KATINA ÇIKTI" Aytekin, "Geçen yıl 100-120 TL civarında olan bir tepsi baklava, şu an 200 civarlarında satılıyor. Biz 200'e satıyoruz ama bazı şeylerden kısarak veriyoruz. Şu an verdiğimiz paraya maliyetini hesaplıyoruz; 15 çalışanımız var. İşçilerin maaşı, bir sistem dönsün diye çalışıyoruz, onun peşindeyiz yani. Para kazanmayı bıraktık şu an. Bu böyle gitmez, yani bu şekilde insanlar bir gün patlak verir" dedi. “ZAMLAR GELDİKÇE TATLI SATIŞLARIMIZ DÜŞÜYOR” Tatlıcı Ahmet Deniz ise şöyle konuştu: "Üç yıldır bu işi yapıyorum. Fiyatlar zamlandıkça tatlı satışlarımızda ister istemez bir düşüş oldu. Geçen sene sattığımız 40 lira cevizli baklavayı bu sene 90 liraya satıyoruz. İllaki bu müşterinin cebini etkiliyor, bizi de etkiliyor haliyle. Müşteri içeriye giriyor, fiyatları öğrenip çıkanlar da var. Devamlı müşterimiz olan da gelip almadan gidenler de var. Tabii bu durumda biz müşteriye de hak veriyoruz. Herkesin cebinde belli bir para var, belli bir kazancı var. Yetmiyor; ev kiraları, elektrik zamları... Tatlı artık lüks iş, herkesin alabileceği durumdan çıktı, parası olan kişi alıyor artık. Tatlı yemek artık lüks tüketim kesinlikle. Önceden eti alamaz olduk, şimdi de tatlıyı alamaz oldu vatandaşımız. Aynı et gibi oldu, artık o da lüks ihtiyacımız oldu. "VATANDAŞ ARTIK 2-3 DİLİM TATLI İSTİYOR" Vatandaş diyor ki 'İki dilim tatlı ver’ diyor, ‘Bir dilim tatlı ver’ diyor ‘tadına bakayım bari' diyor. Biz de veriyoruz mümkün mertebe. Biz de iki dilim tatlıya para almamaya çalışıyoruz ama biz de bunlara bir yere kadar dayanabiliyoruz. Sonuçta benim de geçen sene bin lira gelen elektriğim, bu sene 3-3,5 bin lira geliyor, benim de maliyetlerim arttı. Her şeyin maliyeti geçen seneye oranla yüzde elliyi geçiyor. Giderler arttı ama gelirler azaldı. Geçen yıl biraz daha iyiydi, ama bu yıl giderler arttı, müşteri yok ortada. Müşteriye bu gelen zamları yansıtmamak için bayağı dayanıyoruz ama bir yerden sonra tabii ki bu tükeniyor, biz de illaki bir yerden sonra zam yapmak zorunda kalıyoruz. İstemiyoruz ama zam yapmak zorunda kalıyoruz. Yoksa bir yerden sonra biz de güme gideceğiz. “VATANDAŞ BİR ÖNCEKİ GÜNÜN TATLISINI İNDİRİMLİ ALMAYA ÇALIŞIYOR” Bugüne kadar hiç görmemiştim ama geçenlerde böyle bir olay başımıza geldi, ama biz zaten kesinlikle bu şekilde tatlı veremiyoruz. Vatandaş geldi, tatlı fiyatlarını sordu önce, sonra tabii pahalı buldu. Pahalı bulduktan sonra, ‘Bari’ dedi, 'bayat yok mu, dünden kalmış tatlıyı indirimli verin' dedi. Öyle bir talep bulundu bize. Vatandaş, bir önceki günün tatlısını indirimli almaya çalışıyor. Biz işletmemiz gereği bayat satamıyoruz. "ARTIK DELİRMEK ÜZEREYİZ" Biz, üreticiden çok zamlı bir fiyattan alıyoruz. Bizim de bir şeyler kazanmamız gerekiyor, biz de evimize ekmek götürüyoruz. Biz, elimizden geldiğince makul bir fiyat koyuyoruz ama burada vatandaşa üzülüyoruz yani. Ben de bir vatandaşım, benim burada kazandığım para bana yetmiyor şu anda mesela bir esnaf olarak. Artık herkesin durumu kötü, inşallah bunun bir çaresi bulunur. Artık bizim düşüncelerimiz bir son bulur. Biz, devletimize sonsuz güvenmek istiyoruz, bu tedirginlikleri ortadan kaldırmak istiyoruz. Tek temennimiz bu yönde. Artık bir şekilde düzelmesi lazım. Esnaf adamın artık psikolojisi yok, artık delirmek üzereyiz diyebilirim."