Van depremi için Van’da kaldığımız süre içerisinde herkes bana ve ekipteki diğer kadın arkadaşlarıma bu soruyu sordu.
" Arama Kurtarma Ekibinde kadın olmak zor mu? " bu soruyu bende kendime sordum hem orda hem döndükten sonra,
ama tıpkı orda soranlara olduğu gibi kendi kendime de aynı yanıtı verdim "HAYIR "

Peki, zorluk ne demek? Hiltiyi bir erkek arkadaşım kadar uzun süre kullanamam, o koca koca beton parçalarını bir balyoz darbesi ile kıramam hatta balyozu bile zor taşıyorum, küreğe her seferinde onlar kadar çok toprak dolduramam, onların tam doldurup kaldırdığı kovanın ben ancak yarısını taşıyabilirim enkazdan kopardığımız parçaları onlar kadar o kadar uzağa atamam. Kesme ayırma ya da jeneratör bozulursa tamir edemem.

Adapazarılıyım. Marmara depremi sırasında İstanbul’daydım. Ailem o sırada Adapazarı’ndaydı o sabah çektiğim acıyı anlatamam. (üstelikte sağ salim olduklarını öğrenmeme yaşamama rağmen ) Sonra çocukluğumun geçtiği sokaklardaki acıyı ve çaresizliği gördüm elimden bir şey gelmedi bir taş nasıl kaldırılır o insanlara ne yapılır bilemedim. Tek yapabildiğim yardım toplamak ve ulaştırmak oldu. Cocukluk arkadaşımın küçücük çocuğunun 5 gün sonra enkazdan sıcacık çıkan bedenini öğrendim ve hep düşündüm acaba ona daha erken ulaşılsaydı yasıyor olabilir miydi? O ve daha bir çoğuna…..

10 senedir arama kurtarma eğitimi alıyorum. Son 8 senedir “Siemens Arama Kurtarma Ekibi” üyesiyim. Her aldığım eğitim Sakarya Sivil Savunma Birlik Müdürlüğündeki eğitmenlerimizin her anlattıklarından sonra çaresizliği bir parça daha yendiğimi hissettim. Bir şeyler yapabilmeye bir adım daha yakın olduğumu, 8 senedir kurumuzun büyük bir desteği ile bir gün birilerine faydalı olabilirim düşüncesi ile yarın bize ihtiyaç olacak gibi çalışmaya devam ediyorum.

Van depreminde ilk defa faal olarak arama kurtarma faaliyetlerine katıldım. Yol boyunca bütün o öğrendiklerimiz sürekli aldığımız eğitimler ve yaptığımız tatbikatlar işte şimdi işe yarayacak bir seyler yapabileceğim sessizce oturup kayıpları kabullenmeyeceğim diye düşündüm.

Sakarya Sivil Savunma Birlik Müdürlüğü, Nesar Arama Kurtarma Ekibi ve GESOTİM Arama-Kurtarma Ekibi ile Bayram Otel enkazına ulaştık ve çalışmaya başladık. Etrafımızdaki herkes burada kadın başınıza nasıl yapacaksınız der gibiydi?. Etrafıma bakıyorum acılı bir sürü insan gözler karşıda, kulaklar gelecek haberlerde ne zaman bir ambulans yanaşsa, ne zaman ekipler heyecanlansa, o kocaman kalabalık bir anda hareketleniyor ve herkes yıkılmış o koca binaya koşmaya başlıyor. Hangisi daha kötü sevdiğinin acı haberini almak mı yoksa bir daha hiç haber alamamak mı?
Sonra birisi çıkarılıyor yaşıyorsa kim kimin kuzusu sevgilisi anası bacısı kardeşi, bazen bir çığlık yükseliyor birisi çöküyor yere kim dindirebilir onun acısını kucaklıyor kenara çıkarıyoruz çıkan bizimde canımız artık.

İlk görevimiz arama kurtarma ekiplerinin çalışabilmesi için yıkılan binaya ve etrafına girişleri engellemek vinç operatörleri, takım arkadaşlarımız, diğer erkek arama kurtarma ekip üyeleri, görevli güvenlik kuvvetleri, “sorun yaşarsanız bize haber verin” diyorlar. Tüm o acılı insanların kenarda beklemeleri gerekiyor ekiplerin çalışabilmesi için, kendi güvenlikleri için en önemlisi o kocaman taş betonların altında olan sevdikleri için herkes bizim için endişelenirken sadece açıklama yapınca o kalabalıkların geriye çekildiklerini görüyoruz. Hiç bağırış çağırış yok itiş kakış yok sadece bir parça anlayış istiyorlar. Haber almak istiyorlar anlayış istiyorlar. Sonra birer birer yanımıza geliyorlar.

“ çıkan tarkan mıydı “ “ kadın mı erkek mi ““ saçları ne renkti “ “ ismini öğrenebildiniz mi “ 202 numaralı odaya ulaşabildiniz mi “ “lobide canlı olabilir dediler oraya vardınız mı? “ 

Ve en kötüsü 

“ çıkarılan yaşıyor mu ?”

Daha birkaç dakika önce umutla bakıştığınız o gözlere ne dersiniz?
Nasıl dersiniz? 
Nasıl eline verirsiniz sevdiğinin saatini, fotoğraf makinesini, bavuluna özenle koyduğu kutusu bile ezilmemiş parfümünü hatıra diye çantasına koyduğu kızılay gönüllüsü yazılı gömleğini,

Sonra kadınlar; onca yardım giderken depolarda her türlü ihtiyaç malzemesi varken konuşamayan yürekli Anadolu kadınları, bir erkekten kadın pedi isteyemediği için çaresizlikle kıvranan bizden yardım isteyen kadınlar, bir kadın gördüğünde gelip kucaklayan, utana sıkıla size derdini anlatan kadınlar. Bir taraftan da Cocugu için endişelenen hasta eşinin doktor randevusunu düşünen kadınlar. Çantamızda ne varsa paylaşıyoruz biz artık Türkiye’nin iki ucundan iki kızkardeş ya da ana kız. Çantamızdaki çikolatalar şekerler yeni yeğenlerimize ve yeni çocuklarımıza…. 
Bir çikolata ,bir şeker depremi ve acıları unutturuyor o gülen gözlere ve bizlere,

Bizim için endişelenlere inat her gördükleri yerde, gelip bizi kucaklayan, bize dua eden ihtiyacımız olup olmadığını soran, çantasındaki ekmeğini yarım ayvasını elmasını çıkarıp bizimle paylaşan, almayınca küsen kadınlar analar babalar dedeler.Hepsi kardeşimiz o güzel acılı insanlar.

“Siemens Arama Kurtarma Ekibi” olarak herkesin yapabileceği bir sey var diyoruz

Herkesin yapabileceği bir şey var ; Biz önce kadın ve anayız ; aldığımız eğitimler hayatımızın her döneminde bize yardımcı olacak böylece sevdiklerimi ve ailemi koruyabileceğim.

Herkesin yapabileceği bir şey var; gece kurtarma çalışmasında ışık tutabilirim, arkadaşlarıma malzeme taşıyabilirim; arkadaşlarım çalışırken aletleri sarj edip getirebilirim.

Herkesin yapabileceği bir şey var; taş taşırım toprak kazarım ( siz hiç altı katlı koca bir otelin avuç avuç taşındığını alttakilere zarar vermemek için milim milim kazıldığını gördünüz mü ?)

Herkesin yapabileceği bir şey; emniyet alabilirim, ben bir kadınım kenarda çaresizlikle kıvranan insanlara haber verebilirim acılarına ortak olabilirim. 

Herkesin yapabileceği bir şey; can kurtarmak için çırpınan bu sırada su içmeyi dahi unutan arkadaşlarıma su verebilirim yemek hazırlayabilirim.

Bir kadın olarak iki tercihiniz var ya kabullenir seyredersiniz ya da kendiniz için olmasa bile sevdikleriniz için bir seyler yapabilirsiniz.

Depremde kadın arama kurtarmacı olmak zor mu? HAYIR, benim fiziksel engelleri aşmama yardımcı olan harika takım arkadaşlarım ve bana sürekli eğitim veren öğretmenlerim var. Gerisi ise bana kalmış

UNUTMAYIN!
“Herkesin yapabileceği bir sey var ?
SİZİNDE 
YA SİZ NE YAPACAKSINIZ?

LEYLA ÖZ
Siemens Arama kurtarma ekibi üyesi