Sıcaktı..
 

Üzerimizde üniformamız ve hemen onun altında kabaran göğüs kafesimizi az geçtikten sonra, sıcacık pır pır atan bir yüreğimiz vardı..

Üşüdük..
 

Çünkü yollarımıza bembeyaz ufuklar ak pak örtüler seriyordu ve biz umursamadan ellerimizi ovuşturup  yol alıyorduk..

Soğuktu..
 

Öyle ya sıcacık evimizi bırakıp arabalara doluşup kurtların yiyecek aramak için bile tenezzül etmeyeceği bir yere gelmiştik..

Çalıştık..
 

Hemde kan bağı olmayan ama varmış gibi kardeşlik hisleriyle bağlı, adları önemli değil UMKEciler diye nitelendirilen kardeşlerimizle, başardık..

Çadırlar, lojistik malzemeler, araçlar vs..

Malzemelerin hepsi yerlerini biliyordu da biz sadece hatırlattık.. 

Yeşil çadırlarımız bembeyaz köstebek yuvalarına dönüşmüştü. İçlerinde uyku tulumumuz gece bizleri ısıtabilmeyi umut ediyordu ama sanırım ısıtamayacağı düşüncesi ile de göz yaşı döküyordu ki ıslandık.. Her şeye rağmen usanmadık..

Sabah kalktık gün daha yeni ağarmıştı..  

Sırada enkaz çalışmaları, adrenalin etabı, oryantiring ve triyaj çalışması vardı heyecanlandık.. Umke Komuta Merkezimizin vereceği vakaları heyecanla beklemeye başladık..

-Tim 1 Umke Merkez

-Tim 1 dinlemede Umke Merkez

-Tim 1 aldığımız ihbara göre yaşanılan artçılar sonucu …… adresinde bir enkaz olduğu ve alınan bilgiye göre yaklaşık 3 kadar yaralı olduğu tespit edildi. Lütfen çıkış yapalım.

-Anlaşıldı Umke Merkez çıkış yapıyoruz.

5 kişi siren seslerine yol gösterip, vakaya ulaşıp müdehale ettik. Evet soğuktu ama terledik çünkü emek verdik.. Anonslar bitmek bilmedi 21 Aralık ya duyan kıyamet koptu derdi..

Bizler UMKE’ci olarak rahat arayışında değil insan sevdasında olduğumuz için..

Bizler Devletin uzanan kolu yaşatan eli olduğumuz için..

Bizler 4 il tek yürek olabildiğimiz için..

Vel hasıl kelam bizler; UMKE olarak yaşıyorsak yaşattık.. Bizim olduğumuz yerde yaşam vardır.. Bizim olduğumuz yerde umut vardır.. Ve bizim olduğumuz yerde “insan” kelimesini en çok hakeden, yaşayan yaşatan canlılar vardır..